“Nou huil ik alweer”, zegt ze lachend en stapt snel door.
Ik vraag haar te stoppen en te beschrijven wat er net gebeurde. Ze kijkt mij vragend aan. Ik zeg “je voelt iets, er komen tranen, je lacht erom en gaat weer door”. Wat willen de tranen je vertellen?
Ze slikt, ze zucht. En vervolgens lukt het haar om te vertellen wat haar zo raakt.
“Hoe voel je je nu?” vraag ik.
“opgelucht”
Een van de redenen waarom coachen in de natuur zo goed werkt, is omdat je hele lijf mee doet. Coachees gaan onbewust stilstaan, sneller lopen, langzamer lopen. Het geeft vaak zo’n inzicht als ik beschrijf wat ik zie en vraag wat het betekent.
Wil je dit ook ervaren? Op 14 februari geef ik weer in een workshop in de Drunense Duinen. Voel je welkom!
