Ik heb het zo vaak ervaren, en mij er minstens net zo vaak schuldig aan gemaakt: luisteren om een haakje te vinden om vervolgens je eigen verhaal te kunnen delen.
Luisteren, misschien wel de belangrijkste vaardigheid als leidinggevende (en als collega, mens, ouder, coach en…)
Hoe luister je nou echt naar je medewerkers (of collega’s)?
Echt naar een ander luisteren houdt in dat de betekenis, de essentie kunt bevatten van de ander zegt (en in sommige gevallen juist wat er niet gezegd wordt).
Ik heb 3 tips:
– Houd je mond. Wees gewoon stil. Jij hoeft niet altijd de persoon te zijn om de stilte te verbreken.
– Maak geen zinnen voor de ander af.
– Herhaal een aantal essentiële woorden en vraag wat de medewerker er mee bedoeld.
En een bonustip, met dank aan Covey, luister om te begrijpen. Niet om bevestiging te zoeken van je eigen gedachten. Laat zinnen als: “oh ja, dat vind ik ook zo irritant” of “dat heb ik ook eens meegemaakt en wat ik toen deed…” achterwege. Het draait niet altijd om jou.
Welke vaardigheid mis jij in dit rijtje als het gaat om luisteren? En welke pas je vaak toe? Wat is daar het effect van? Ik hoor het graag!
