Zaterdagavond 20.30, de jongste ligt in bed. De oudste twee zitten te stuiteren op de bank. Ze zitten al klaar voor “Wie is de mol? “
“Heb je je punten ingezet?”,
“Wie is jouw mol ?”
“Dat is verdacht….”
En ergens in een biecht zegt dan een deelnemer (of mol?): “kennis is macht”
Natuurlijk is dat van toepassing in het spelletje op televisie, als het gaat over stress denk ik daar ondertussen anders over.
Kennis uit boeken kán helpen, alleen als je er vervolgens niks mee doet, had je het net zo goed niet kunnen weten.
- Weten dat het slim is om af en toe ook te ontspannen, is nog niet ontspannen;
- Weten dat een van voor tot achter geplande agenda niet verstandig, is nog geen ruimte creëren;
- Weten dat de hoeveelheid stress die je ervaart niet gezond is, is nog niet voelen wat je wel nodig hebt;
- Weten hoe cortisol je wakker houdt, is nog niet doorslapen;
- Weten dat wandelen goed voor je is, is nog niet je schoenen aantrekken;
- Weten dat er een audiowandeling op je wacht, is hem nog niet aanzetten.
Je zelf een spiegel voorhouden is super ingewikkeld. Je eigen patronen doorgronden is super ingewikkeld. Met je hoofd bedenken wat je je in je lijf voelt is super ingewikkeld.
Dus nee, als het gaat over stress is kennis alleen geen macht.
Weten en doen zijn dus twee totaal verschillende dingen. Heb je eigenlijk een behoefte aan een stok achter de deur, een spiegel en/of een spreekwoordelijke schop onder je kont, kom in actie.
Cindy ging je voor:
“Een wandeling met Miriam heeft me weer zicht en tips gegeven om door te gaan in het afscheid nemen van veel vervelende jaren. Kleine stapjes naar het eindpunt. Je voelt je veilig, bij voor mij nog een onbekende Miriam. Zij stelt open vragen en laat je nadenken. Ik kan weer verder, en dat voelt prettig.”
Waar wacht je nog op?
