Omgaan met werkdruk in de zorg.

Ik ben een wandelend hoofd

Veel van mijn coachees zijn ook wandelende hoofden: goed opgeleid. Verbaal sterk. Gewaardeerd om cognitieve prestaties.

Steeds vaker ga ik voor de coachee het oncomfortabele pad op. Voorbij het hoofd. Ik vraag dan: “wat voel je daarbij?”. Meestal komt er dan een antwoord als: “ik denk dat….”, 

“Nee, wat voel je? Wat gebeurt er nu in je lichaam? Welke emotie is er?”

Vervolgens gaat mijn coachee bijna altijd stil staan. Een vragend gezicht kijkt mij aan:  “dat weet ik niet”.
 
Ik beschrijf dan wat ik zie: veranderingen in het gezicht en veranderingen in de houding. “Ja, ja, nu je het zegt.”

Vervolgens komt er een zucht. En vaak een inzicht. Albert Einstein zei het al: je kunt een probleem niet oplossen met de denkwijze dit het heeft veroorzaakt. 

Het benoemen van dat wat er is, maakt het gemakkelijker om de intensiteit ervan te accepteren en te verminderen. Emoties zijn er om gevoeld te worden. 

Ik ben ook een wandelend hoofd. De stilte opzoeken helpt mij, om te benoemen wat er nog meer is. Het niet bedenken met mijn hoofd, maar vertragen, ervaren én verdragen. 

Ben jij je bewust van wat je voelt? Van de signalen van je lichaam? Van de emoties die er zijn? 

Ik vind het tof als je een reactie achterlaat:

Deel dit bericht:

Hier kun je nog meer lezen...

Herstellen van werkdruk - wandelcoaching

Kennis is macht

Zaterdagavond 20.30, de jongste ligt in bed. De oudste twee zitten te stuiteren op de bank. Ze zitten al klaar voor “Wie is de mol? “

Lees verder »
de lente laat zich zien

“Opgelucht”

“Nou huil ik alweer”, zegt ze lachend en stapt snel door. Ik vraag haar te stoppen en te beschrijven wat er net gebeurde. Ze kijkt

Lees verder »
Miriam met oorsensor

Afleiding

In mijn agenda staat dat ik vandaag een blog moet publiceren. Ik heb er een aantal “op voorraad” liggen, maar die voelen vandaag niet zo

Lees verder »