Elsbeth Lenderink reed op 21 december vele kilometers naar de Loonse Duinen om aan te sluiten bij de stiltewandeling. Ze schreef er onderstaande review over. Ik glim van trots!
****
Een stiltewandeling in December 2022 Loonse en Drunense Duinen
Om uit je comfortzone te durven stappen moet je durven en doen. Wat het je oplevert? Een waanzinnig goed gevoel. Durf jij of ga je zover rijden voor iets wat je niet kent, dat waren de geluiden uit mijn omgeving. Maar ja inderdaad op de reis om mezelf nog beter te leren kennen ging ik dit doen.
De organisator kende ik via Linkedin, overeenkomst en herkenning hebben we via HeartMath ik ben net klaar met coach opleiding en zij is er net mee begonnen. De ervaring als wandelcoach had ze al. Beide zijn we of waren we werkend in de gezondheidszorg. Een sector waar de werkdruk hoog ligt, waar het vertragen op de werkvloer juist de sfeer zoveel ten goede kan komen en dus ook voor de zorgvragers want daar doen we het uiteindelijk graag voor. Dat warme zorghart klopt altijd.
De dag begon al vroeg voor mij ik reed vanuit de achterhoek na Brabant. Daar waar iedereen druk is voor de feestdagen, trapte ik heel bewust op de rem en het was juist fijn om dat in een niet bekende omgeving van mij te doen. Met een groep mensen die ik ook niet kende.
Hoe voel jij je dan? Snel op je gemak, maak je snel contact (zelfs als je stil bent) en hoe ga je het voelen en wat doet dat met je. Gezonde spanning en enthousiasme ga ik op pad. Het is druk in het verkeer, ga ik op tijd zijn? even ga je mee in de gejaagdheid van de razende wereld waarin er soms veel van je gevraagd kan worden. Maar dan bedenk ik me …..he dit moet leuk voor je zijn laat dat stress level eens varen. Als het verkeer je te veel tegen zit kan je gewoon een belletje doen, ze vond het al zo leuk dat ik überhaupt die kant uit kwam. En tuurlijk was ik op tijd. In een clubje met andere vrouwen wisselen we onze namen uit en wat de verbindende factor is dat we daar samen zijn. Wat mij op viel dat er mensen met de dezelfde sjaals waren. Kerstpakketje van de werkgever? Hihihi bleek inderdaad ook nog te kloppen.
Als de club compleet is lopen we een stukje heuvel op en zo lopen we duinen in. In een groep waar in het begin nog gepraat mag worden omdat het misschien wat onwennig voelt. Dan neemt de organisator het woord vraagt even je bewust te worden van waar je staat en benoemt al je lichaamsdelen. Ik merk dat ik het fijn vind om even me ogen te sluiten om even in mezelf te kruipen. Op een vreemde plek maar waar ik het wel mooi vind van wat ik tot nu toe heb gezien. Ik voel me prettig op me gemak en het hier zijn voelt fijn. Vervolgens leest ze het gedicht voor: Zwijgende man geschreven door J. Bernlef
Na deze woorden begonnen we aan de wandeling, door het losse zand het voelt lekker dat losse wiebelige zand waar jij je voetafdrukken achter laat. Door zo langzaam na je zelf af te schakelen voel je het weer van dat moment en voel je de frisse wind om je heen waaien. In de natuur die je om je heen zie je dat het echt hartje winter is. Wat zou het hier mooi zijn met die vorst van vorige week. Genietend van het uitzicht lopen we richting het bos. En daar word de ondergrond waarop je loopt zo anders je moet oppassen waar je voeten neerzet de grond is drassig en er ligt nat blad. Je hoort zoveel verschillende vogels die je even daarvoor nog niet hoorde. Op het moment dat je bos in loopt krijg je een gevoel van een kleinere wereld(een extra beschermlaagje) . Ook het geluid klonk zo anders, een helikopter vloog over en dat was een indringend geluid. Het roteren van de wieken en de motor dendert keihard binnen. Ik ben blij dat het geluid snel wegebt. In de groep loopt iedereen wisselend steeds een stukje rustiger eigenlijk heel natuurlijk, soms wisselt men van positie waarin we lopen. Bijzonder hoe we ieder ons eigen pad lopen, merkbaar is wel de kalmte en het tevreden zijn met jezelf geeft een innerlijke grote glimlach. Je voelt je merkbaar meer open staan voor contact. En dat gebeurt ook want in een wandelgebied kom je andere wandelaars / hardlopers tegen en die begroeten je wat doe je dan als je stil ‘mag’ wezen. Ik ga maar voor een vriendelijk knikje. We lopen het bos weer uit en dat voelt als vrijheid terug dat losse zand in. Weer terug de gehaaste wereld in. Maar een stuk dichter bij mezelf en dat voelt fijn. Goed voor mezelf zorgen. Doen waar je gelukkig van wordt. Deze wandeling heeft me rust en kalmte bezorgd. En besef me dat ik best goed ben in mezelf zijn. Door dit mee te maken krijg ik juist enorm veel zin in het nieuwe jaar wat eraan zit te komen. Even bewust stil staan en langzaam vertragen helpt je scherp te stellen. Bedankt voor deze geweldige ervaring. @Miriam Huijts ik hoop dat je veel zorgverleners mee na buiten mag nemen in de toekomst! Het komt onze mooie sector zeker ten goede daar ben ik van overtuigd, want als we goed voor ons zelf zorgen dan kunnen we nog beter voor onze zorgvragers zorgen.
Wil je ook een keer met mij op pad, kijk dan snel bij het aanbod voor de eerst volgende wandeling!
@Elsbeth, dank voor je aanwezigheid en de mooie review!
